اجاره معاطاتی

اجاره‌ای است که ایجاب و قبول (یا فقط ایجاب یا قبول) آن غیرلفظی باشد. و یا به‌عبارتی، با عمل و بدون لفظ باشد.

گفته‌اند در اجاره خدمات اجاره معاطاتی غیرقابل تصور است. به‌همین‌ جهت، اگر کسی به دیگری دستور انجام کاری را بدهد و آن شخص بدون گفتن چیزی که حاکی از قبول دستور مزبور باشد اقدام به انجام آن کار کند، این عمل حقوقی را (که عرفاً اجاره خدمات است) اجاره نمی­ دانند، بلکه بعضی آن را « اباحه منفعت به عوض» دانسته‌اند و بعضی آن را «امر معاملی موجب ضمان» دانسته‌اند و عجیب این است که قانون مدنی نیز تحت عنوان استیفاء، از نظر اخیر پیروی کرده‌است. ماده 336 ق.م.: «هرگاه کسی بر حسب امر دیگری اقدام به عملی نماید که عرفاً برای آن عمل اجرتی بوده و یا آن شخص عادتاً مهیای آن عمل باشد عامل مستحق اجرت عمل خود خواهدبود مگر اینکه معلوم شود که قصد تبرع داشته‌است.»  و آن را از اسباب ضمان قهری دانسته است.