میرزا جوادخان عامری، فرزند میرزا ابوالحسن خان معین الممالك، یكی از چهره‌های نامدار و تاریخی نظام آموزش عالی حقوق و عدلیه نوین ایران است. او یكی از استادان اولیه مدرسه عالی حقوق بود و در زمان ریاست دکتر فرانسیس آدولف پرنی معروف به موسیو پرنی، معاونت مدرسه را بر عهده داشت.
جواد خان عامری در سال 1268 و یا به قولی 1270 (ش.) در سمنان به دنیا آمد. خانواده او اهل علم و كتاب بودند و تحصیلات ابتدایی جوادخان از پنج سالگی شروع شد و در همان شهر به اتمام رسید. آنگاه به همراه مادر رهسپار تهران شد و دوره متوسطه را در این شهر به پایان رساند و بلافاصله وارد مدرسه عالی علوم سیاسی شد. در دوره سه ساله این مدرسه، با چهره‌های مشهوری مانند: میرزا علی اكبر خان سیاسی، میرزا محمدعلی خان وارسته، علیرضاخان (منصور)، میرزا عیسی خان بهنام، میرزا محمدخان شایسته، میرزا ابوالقاسم خان پوروالی، میرزا ابراهیم خان دهخدا برادر كوچك علی اكبر دهخدا، هم دوره و دوست بودند.
مدرسه عالی علوم سیاسی در آن زمان اوضاعی ثابت و كلاس و مكان مشخصی نداشت و طی سال، سه بار تغییر محل داده بود. در این احوال، جواد خان عامری كه امتحانات سال سوم را با موفقیت گذرانده بود، برای گرفتن درجه معادل لیسانس، خود را آماده رفتن به كلاس چهارم می كرد كه مدرسه عالی علوم سیاسی تعطیل شد. از همین رو ، جواد خان برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و در دانشكده حقوق دانشگاه پاریس مشغول به تحصیل شد. با شروع جنگ جهانی اول، به ایران بازگشت و به استخدام عدلیه درآمد. با ورود موسیو پرنی به ایران، جواد خان با سمت منشی و مترجم و سپس معاون او به همكاری با پرنی پرداخت. بعدها رئیس اداره كل تهیه قوانین شد. در این هنگام بود كه برای گشایش مدرسه عالی حقوق، تحت نظر موسیو پرنی به مطالعه آخرین برنامه آموزشی دانشكده حقوق پاریس پرداخت و دروسی را كه می‌بایستی با توجه به نیازهای زمانی و اقلیمی ایران به محصلان ارائه شود، انتخاب كردند . با تاسیس مدرسه عالی حقوق در آبان ماه 1298 (ش) برابر با 1919 (م)، معاونت و نظامت مدرسه عالی حقوق را بر عهده گرفت و در كنار این مسئولیت، به تدریس دروس حقوق بین المللی خصوصی، حقوق تجارت و حقوق جزا، پرداخت. پس از ادغام مدرسه عالی علوم سیاسی و مدرسه عالی حقوق در یكدیگر و گشایش دانشكده حقوق، یكی از استادان ثابت دانشكده بود و تا ابتدای دهه 1320 (ش) به تدریس مشغول بود.
از شاگردان جواد خان عامری می توان چهره‌هایی مشهور را نام برد كه عبارتند از: مشاور الممالك، نصیرالملك، انتظام السلطنه، مشرف الدوله (حسن مشرفی نفیسی)، احمد متین دفتری، محمد سروری، محمد سجادی، عبدالحسین هژیر، عباسقلی گلشائیان، نصرالله انتظام، محمود هدایت، علی اكبر دفتری، حسین گل گلاب، سیدعلی شایگان، عبدالله معظمی، عبدالحمید زنگنه، محمد نصیری، كریم سنجابی، محمود فروغی، مهدی پیراسته، جلال عبده، محمد مجلسی، عبدالحسین علی آبادی، محمدعلی هدایتی، سید غلامحسین خوشبین، احمد مقبل، مصطفی مصباح زاده، مهدی وكیل، شمس‌الدین امیرعلایی، عمیدی نوری، موسی سرابندی، سیدرضی عمید، حسن ارسنجانی، حسن صدر و حسین نقوی.
در سال 1306 (ش) عدلیه جدید (دادگستری) توسط داور تشكیل شد و جواد خان به دلیل پیشینه طولانی در تدریس حقوق تجارت، در راس محكمه تجارت كه اولین دادگاه اختصاصی بازرگانان بود، قرار گرفت. او در پستهای ریاست اداره كارگزینی دادگستری، ریاست كل اداره تهیه قوانین، ریاست كل محاكم بدایت، مناسبی در وزارت امور خارجه و وزارت كشور و مدیریت عامل شركت بیمه ایران، به خدمات خود ادامه داد. در سال 22-1321 (ش) وزیر دادگستری، در سال 1335 (ش) دادستان كل كشور، در سال 1327 (ش) سفیر كبیر ایران در اتریش بود و سرانجام در سال 1340 (ش) بازنشسته شد.
میرزا جواد خان عامری كتاب‌های متعددی در علم حقوق نوشته است كه از میان آنها می‌توان به این عناوین اشاره كرد: حقوق بین الملل خصوصی (بارها تجدید چاپ شد)، حقوق تجارت (اولین كتاب درسی مدرسه عالی حقوق) و كتاب حقوق جزا.
جواد خان عامری در بیستم دی ماه 1359 (ش) به سن 92 سالگی در تهران چشم از جهان فرو بست. پیكرش در بهشت زهرا (س) به خاك سپرده شده است.
