دكتر فرانسیس آدولف پرنی، مشهور به موسیو پرنی، بانی و پیشنهاد دهنده گشایش مدرسه عالی حقوق در ایران و نخستین رئیس این مدرسه بود. او دكترای علم حقوق در شاخه كیفری را از فاكولته پاریس دریافت كرده و مدعی العموم (دادستان) دولت فرانسه بود.
موسیو پرنی، به دلیل نیاز وزارت عدلیه و دولت وقت به مستشار حقوقی عالی رتبه، به درخواست دولت وقت و موافقت رسمی رئیس جمهوری فرانسه، به ایران آمد. در یازدهم اوت 1911 (م.) به عنوان مستشار حقوقی و مشاور عالی قضایی (در كابینه صمام السلطنه و به هنگام وزارت عدلیه حسن پیرنیا) به استخدام وزارت عدلیه درآمد.
با شروع جنگ بین الملل اول، دكتر پرنی به فرانسه رفت و پس از پایان جنگ به ایران بازگشت. مراجعت او با وزارت نصرت الدوله فیروز در وزارت عدلیه و وثوق الدوله در وزارت خارجه مصادف بود. در این زمان موسیو پرنی (همان طور كه در تاریخچه مدرسه عالی حقوق در کتاب گفته شد) پیشنهاد تاسیس مدرسه عالی حقوق را ارائه كرد و پس از بررسی‌ها و تلاشهای فراوان، در زمان تجدید ششمین دوره كنترات او با وزارت عدلیه، سرانجام پروژه پیشنهاد تاسیس مدرسه عالی حقوق او مورد پذیرش قرار گرفت. او پس از گشایش مدرسه عالی، در كنار ریاست بر امور مدرسه، به تدریس دروس حقوق جزا و اصول محاكمات كیفری پرداخت.
موسیو پرنی، علاوه بر فعالیت در مدرسه عالی حقوق، به دلیل ماهیت شغلی خود به عنوان مستشار حقوقی وزارت عدلیه، عضو كمیسیونهای مختلف تهیه و تدوین قوانین بود كه به عنوان نمونه می‌توان از كمیسیون آیین دادرسی كیفری، كمیسیون امتحانات از قضات استخدامی علیه و كمیسیون ترفیع رتبه قضات، نام برد.
در دهم صفر 1330 (هـ . ق.) و همچنین سال 1335 (هـ . ق.) نشانهای عالی علمی كشور به پاس خدمات علمی و قضایی ارزنده دكتر فرانسیس آدولف پرنی، به وی اعطا شد. موسیو پرنی پس از سازماندهی مدرسه عالی حقوق و واگذاری پست ریاست مدرسه به محمد علی فروغی (ذكاء الملك) و خاتمه مدت ماموریت خود در ایران، در سال 1925 (م.) به فرانسه بازگشت.
